Zabierzów do 1908 r. pozostawał jedną z miejscowości należących do parafii w Modlnicy. Dotarcie do kościoła parafialnego, oddalonego od centrum wioski o ponad 8 km, zajmowało wiele czasu, dlatego też mieszkańcy w 1870 r. podjęli decyzję o budowie kaplicy, ale na konkretne działania w tej sprawie trzeba było poczekać do 1891 r., kiedy to utworzono komitet budowy kaplicy. W jego skład weszli: ks. Antoni Konopiński, proboszcz z Modlnicy, Andrzej Myszal, kierownik miejscowej szkoły powszechnej, Stanisław Pietrzak, przełożony zabierzowskiego obszaru dworskiego, Wacław Szulc, miejscowy strażnik kolejowy, oraz 14 innych osób. Na miejsce budowy wybrano teren gminny przy dworze, gdzie stała kapliczka ufundowana przez Andrzeja Koprynię, który pod koniec lat sześćdziesiątych XIX wieku. zapisał w testamencie, że na powstanie obiektu kultu w Zabierzowie przeznacza 50 zł i 3 000 sztuk cegły. Kaplica została ukończona w 1894 r. Początkowo nabożeństwa w niej sprawowano sporadycznie. Od 1903 r. na polecenie biskupa krakowskiego, kard. Jana Puzyny, proboszcz z Modlnicy odprawiał w niej Msze św. w każdą 3. niedzielę miesiąca. Myśl utworzenia w Zabierzowie osobnej parafii pojawiła się w 1898 r. Wtedy to delegacja wiernych udała się do Krakowa, aby swoje pragnienie przedstawić ordynariuszowi miejsca. Otrzymali od niego liczne wskazówki, co należy zrobić, aby utworzyć osobną parafię. W związku z tym w 1907 r. wybudowano plebanię według projektu architekta Jana Sasa-Zubrzyckiego. W tym samym roku wystawiono organistówkę i wyznaczono miejsce pod cmentarz. Podjęte i zrealizowane przez mieszkańców działania sprawiły, że 21 VIII 1908 r. kard. Puzyna ogłosił powstanie „nowej stacji duszpasterskiej” w Zabierzowie, która, do chwili wybudowania kościoła, miała stanowić filię parafii w Modlnicy. Prace budowlane przy świątyni rozpoczęto w 1912 r. Ówczesny wójt proponował, aby kościół powstał naprzeciw plebani, ale z powodu licznych nieporozumień, zdecydowano, że świątynia zostanie wzniesiona obok istniejącej kaplicy. Dodatkowo na ten cel siostry norbertanki podarowały kawałek swojego ogrodu. Projektantem kościoła został Józef Kryłowski.
Budowa obiektu trwała długo. W 1929 r. mury sięgały dopiero po okna. Dwa lata później wykonano więźbę dachową. Pierwsze 3 witraże wstawiono w 1933 r. Rok później do ołtarza głównego zakupiono figurę NMP z Dzieciątkiem. W 1935 r. pracowano nad sklepieniem, a w kolejnym roku nad wykończeniem wnętrza. Pierwszą Mszę św. odprawił 24 XII 1936 r. ks. Dusza, a kościół konsekrował 20 XI 1938 r. bp Rospond. W kolejnych latach próbowano doposażać i wykańczać wnętrze świątyni.
W lipcu 1963 r. Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej (PGRN) w Zabierzowie wyraziło zgodę na dobudowanie przedsionka do niewykończonego kościoła, ale sprzeciwiono się budowie wieży kościelnej wskazując na bliskość portu lotniczego w Balicach. Pozwolenie na wykończenie parafia otrzymała w 1968 r. W kolejnym roku za zgodą Kurii Metropolitalnej w Krakowie parafia sprzedała PGRN w Zabierzowie część ogrodu probostwa pod budowę urzędu gminy w zamian za zgodę na wykończenie kościoła. Z robotami, którymi kierował ks. Stanisław Żak, ruszono jeszcze w 1969 r. Do kościoła dobudowano przęsło o długości 6 m, w wyniku czego możliwe stało się utworzenie przedsionka, kaplicy dla matki i dziecka, schowka, toalety, pomieszczenia na ogrzewanie i salki. W 1972 r. wspomniany duchowny ofiarami z kolędy spłacił wszystkie długi, które zostały zaciągnięte przy budowie świątyni.
(Źródło: Zabierzów. Zarys dziejów miejscowości i parafii. wydawnictwo jubileuszowe z okazji 100-lecia parafii, Zabierzów 2008, s. 17-22).